Kategorie
marketing

Taksówkarze to najlepsi reklamodawcy Ubera

My go jeszcze załatwimy

Czerwiec 1997. Spaceruję wokół warszawskiego dworca centralnego. W pobliżu budynku stoi sznur taksówek, ich właściciele sobie rozmawiają, czekając na podróżnych. W pewnym momencie podjeżdża taksówka. Trochę inna niż pozostałe. Jakaś bardziej obklejona i ma nazwę korporacji, z którą związany jest kierowca. Od razu do samochodu podchodzi kobieta z walizką. Wygląda na to, że zamówiła taksówkę telefonicznie. Kierowca chowa walizkę do bagażnika, pani wsiada, kierowca też. Wtedy do jego samochodu podchodzi inny taksówkarz i daje mu do zrozumienia, że to nie jego teren. Adresat komunikatu chyba nie za bardzo się tym przejmuje i bardzo powoli rusza. Drugi natychmiast łapie za antenę (takie czasy, wszystkie samochody miały wystąjące anteny) korporacyjnej taksówki i mówi Nigdzie nie pojedziesz! Wygląda na to, że argument siły działa. Po chwili pasażerka wysiada, a kierowca oddaje jej walizkę. Pani idzie w kierunku budynku dworca, facet odjeżdża.

Wydawałoby się, że to koniec historii. Jednak po chwili gawędzących taksówkarzy ogarnia wściekłość. My go jeszcze załatwimy! O co chodzi? Okazuje się, że kierowca korporacyjnej taksówki był bardziej cwany niż mogłoby się wydawać. Poprosił panią o przejście na drugą stronę dworca, skąd ją odebrał. Widziała to inna grupa władców dworca… to znaczy… taksówkarzy i dali znać kolegom przez radio.

Akcja w Warszawie, akt I

Marzec 2016. Czytam o tym jak ktoś oblał czymś auta kierowców Ubera w Warszawie. Firmy nie lubię, bo ma dość sporo na sumieniu. Ale po takiej akcji nagle doznaję amnezji i zakładam konto na Uber.com. Tym razem taksiarze przegięli. Jednak po założeniu konta przypominam sobie o grzeszkach Ubera. Konto mam, ale nie korzystam.

Nie mam drobnych

Październik 2006, Warszawa. Biorę taksówkę (taką korporacyjną). Cena za kilometr dużo powyżej średniej, ale nie mam czasu, więc nie wybrzydzam. Kierowca zawozi mnie na miejsce. Płacę gotówką, zostaje do wydania kilka złotych bilonem. Kierowca przetrząsa kieszenie, schowki… Nie mam drobnych – mówi w końcu. Aha. Spieszę się na spotkanie, kierowca zostaje ze sporym wymuszonym napiwkiem.

Akcja w Warszawie, akt II

Marzec 2016. W Warszawie ktoś obrzucił jajami auto Ubera. Nie wiem, czy ta informacja jest prawdziwa, ale to wystarczy, bym przypomniał sobie o aplikacji, którą zainstalowałem tydzień wcześniej. Przetestuję usługę przy najbliższej okazji.

Usługa premium

Lipiec 2013, Warszawa… Czy ja jeżdżę taksówkami tylko w Warszawie, czy akurat coś z taksówkarzami ze stolicy jest nie tak? W poniedziałkowy ranek wsiadam do pierwszej taksówki pod drzwiami 5-gwiazdkowego hotelu. Trasa jest prosta: niecałe 6 kilometrów, wszystko jedno którymi ulicami. Taksówkarz miły i rozmowny. Dojeżdżamy na miejsce. Przychodzi do płacenia. Wiem jak długa jest trasa, jaki jest cennik w tej taksówce, więc gdy słyszę cenę dwukrotnie wyższą, niż się spodziewałem – zapala mi się czerwona lampka. Spoglądam na taksometr, a tam taryfa nr 4. Taka, którą stosuje się poza miastem w nocy lub w niedzielę. Jest dzień powszedni, dochodzi 9 rano, środek miasta – coś jest nie tak. Obliczam w głowie ile powinien kosztować kurs i daję kierowcy wybór: albo on przyjmuje tyle pieniędzy, ile mi wyszło z obliczeń albo wzywam policję. Facet próbuje się tłumaczyć, ale gdy widzi, że nie mam zamiaru się wycofać – przyjmuje obliczoną przeze mnie sumę. Na odchodne przebąkuje, że jego taksówka to usługa premium i dlatego jest droższa. Żeby było ciekawiej – korporacja taksówkarska oferuje usługę premium (lepsze samochody, płatne ekstra 20 zł – dziś trochę więcej), ale wymaga to wcześniejszego zadzwonienia i zamówienia takiej usługi.

Uber, pierwsze spotkanie

Kwiecień 2016. Postanawiam przetestować Ubera. Jestem zadowolony.

To działa

Od zeszłego roku korzystam z Ubera regularnie, a taksówką nie jechałem ani razu. Nie wiem, czy to wychodzi taniej, czy drożej. Podobno taniej. Kierowcy albo gorzej znają miasto albo w ogóle go nie znają. Używają nawigacji, co ciekawe, czasami ją ignorują, uznając, że wiedzą lepiej i pakują się w kłopoty. Niektórzy słabo mówią po polsku. Za to w samochodach jest zawsze czysto (niestety w taksówkach bywało z tym różnie) i samochody są w miarę nowe. Nie muszę analizować, czy kierowca ustawił dobrą taryfę, czy wiezie mnie na około, czy ma drobne, czy zepsuła mu się drukarka w taksometrze, czy wyjątkowo zapomniał terminala. Zamawiam, kilka minut później wsiadam, mówię dzień dobry, na miejscu do widzenia i wysiadam. To po prostu działa.

Prawo przewozowe

Ja sobie jeżdżę Uberem, a ich przeciwnicy dalej wojują. Ostatnio zrobili jakąś akcję (która to sprowokowała mnie do napisania na blogu) w Krakowie. Pocięte opony, kwas… Że w Uberze bez licencji jeżdżą, że nie mają kasy fiskalnej itp. Mnie jako klienta niespecjalnie interesuje kwestia prawna. A zapisy w prawie przewozowym powstały po to, by chronić klienta. Przed Uberem nikt nie musi mnie chronić. Zasady są proste, cennik znany, a fakturę mogę dostać mailem. A jeśli już zmieniać prawo, to nie w tym kierunku, w którym chcą taksówkarze.

Pamiętam też jak taksówkarze w Krakowie walczyli z firmą iCar, która oferowała tanie przewozy, ale nie była firmą taksówkową. I udało im się. Wywalczyli zmiany w prawie, a firma iCar jeździ dalej. Nadal jest taniej, z tą różnicą, że samochody mają na dachu napis TAXI i mogą jeździć tam, gdzie wcześniej nie miały prawa. Warto było wojować?

Najlepsi reklamodawcy

I to wszystko dzięki temu, że jakiś margines postanowił zabawić się w szeryfów. Gdyby nie to, pewnie dalej jeździłbym taksówkami. Taksówkarze to najlepsi reklamodawcy Ubera.

Kategorie
ogólne

Jedyny taki bilet do kina

Krakowskie Centrum Kinowe ARS było chyba pierwsze w Krakowie, jeśli chodzi o możliwość zakupu biletu do kina przez Internet. W 2006 o takich cudach w Cinema City czy Multikinie można było pomarzyć…

Wszystko było tak zorganizowane, by po kupieniu biletu klient otrzymał go mailem. Trzeba go było wydrukować i udać się do kina. Niestety system sprzedaży biletów był jednak trochę niedoskonały. Czasami zdarzało się, że po zakupie system wyświetlał Sendmail error i żaden bilet nie przychodził. Jednym sposobem, było wtedy poproszenie o wystawienie biletu w kasie kina. Wyglądało to tak, że człowiek w kasie brał druki biletowe i wypisywał na nich odręcznie informacje dot. filmu i miejsc.

Pewnego razu, gdy wystąpił opisany problem z wysłaniem biletu, w kasie kina ktoś wpadł na oryginalniejsze rozwiązanie. Zamiast druków biletowych wziął… białą kartkę A4 i wypisał na niej bilet. Nie pamiętam, w którym to było roku (prawdopodobnie 2006 lub 2007), ale bilet zachowałem (za to pamiętam, że film wyświetlano w nieistniejącej już sali Sztuka). Wyglądał on tak:

Pieczątka Apropos Kino i napis długopisem na kartce A4: Internet  r. 18 m 4-5 (pan zapomniał wydrukować potwierdzenia) Janek
Pan zapomniał wydrukować…

Pan nie zapomniał wydrukować, tylko system nawalił. Ale to i tak zdecydowanie najfajniejszy bilet do kina, jaki kiedykolwiek dostałem 🙂

Kategorie
Aviary.pl IT

Najdłuższe spotkanie Aviary.pl zakończone

Jak pewnie wiecie z blogu Lemiela ostatni weekend Aviary.pl spędziło na spotkaniu w Krakowie. To było kolejne ważne – i inne niż poprzednie – spotkanie.

Dlaczego inne? Przede wszystkim najdłuższe. Niby też trwało 3 dni, jak poprzednie, ale po raz pierwszy pierwsze osoby zjawiły się już po 14 w piątek, a skończyliśmy dopiero po 18 w niedzielę. Zaprosiliśmy kilka aktywnych osób z forum MozillaPL.org i jedną związaną z OpenSUSE. Dwie z nich zdecydowały się przybyć – KLAPEK i Ancestor.

Na początek może wspomnę coś o przygotowaniach. Zainteresowanym wyłącznie naszym spotkaniem sugeruję opuścić kolejne trzy akapity.

Jak zwykle na miejsce naszej dyskusji wybrałem apartament Diodi przy ul. św. Filipa 23. Najciekawiej było gdy szukałem lokalu, by napić się piwa w piątkowy wieczór. Pomyślałem, że warto wybrać miejsce gdzie można coś nieskomplikowanego przekąsić.

Wybór padł na Telepizzę na św. Tomasza, gdzie już na jednym spotkaniu się wybraliśmy. No i zaczęło się. Najpierw nie mogłem odczytać danych ze strony firmy, bo część danych była niewidoczna. Udało mi się trochę na ślepo dotrzeć do formularza, zostawić mail i poprosić o kontakt. Dostałem odpowiedź – skierowano mnie do konkretnego lokalu. Zadzwoniłem, nie zdążyłem zapytać o co mi chodzi i zostałem poproszony o numer telefonu. Kiedy podałem – padło pytanie: „Pod jaki adres?”. Hmmm… Powiedziałem, że nie chcę zamawiać pizzy tylko zrobić rezerwację, podając datę i godzinę. Gdy już udało mi się zarezerwować, po kilku minutach zadzwonił telefon z Telepizzy. Pani zapomniała zapisać na którą godzinę ta rezerwacja 🙂 Znajomy (który słyszał rozmowę) wyraził wątpliwość, czy tam będziemy mogli się napić piwa. Na stronie udało m się odczytać, że piwo jest dostępne w wybranych lokalach. Zadzwoniłem i zapytałem. Miła pani potwierdziła, że serwują piwo do pizzy. Jakoś nie dowierzałem i zapytałem jakiej marki. Pani skonsultowała się z kolegą, po czym stwierdziła, że… jednak piwa nie mają.

Zacząłem się rozglądać za inną pizzerią. Wybór padł na Dominium w Rynku Głównym. Zadzwoniłem. Zostałem przełączony z centrali do konkretnego lokalu i zrzucony z linii po kilku sygnałach. Zadzwoniłem ponownie do centrali. I znowu to samo. Zadzwoniłem po raz trzeci i tym razem poprosiłem o bezpośredni numer do lokalu. Numer otrzymałem, zadzwoniłem i znowu to samo. Próbowałem dwa razy. Zadzwoniłem po raz szósty, znów do centrali, poprosiłem o pomoc. Pan, który odebrał nie chciał mi pomóc, powiedział też, że nie może podać mi numeru bezpośredniego do lokalu, bo… zabrania tego polityka firmy. Ciekawe, kilka minut wcześniej nie zabraniała 😉 Nie odpuściłem, powiedziałem, że chcę zarezerwować stolik. Usłyszałem, że nie przyjmują rezerwacji… Zniechęcony zapytałem ile w lokalu jest miejsc siedzących. Kazano mi czekać. Po chwili odezwał się inny człowiek, a po odgłosach odniosłem wrażenie, że tym razem zostałem skutecznie przełączony tam gdzie chciałem. Usłyszałem pytanie – na ile osób potrzebuję ten stolik. Hmmm… To jednak można rezerwować? Odpowiedziałem: 8. I dziwnym przypadkiem… połączenie się urwało. No dobrze – udało im się mnie zniechęcić. OK, nie musi być pizzeria, zadzwoniłem do Sphinksa i odbyło się już bez problemów.

Piątek jak zwykle był dniem przeznaczonym na przyjazd. Było trochę rozrywki przy Wii (Kasia przywiozła dwa dodatkowe kontrolery), a o 21 zjedliśmy bez problemów kolację w Sphinksie w Rynku Głównym 26.

Sobota zapowiadała się bardzo spokojnie. Mieliśmy przygotowanych bardzo mało tematów do rozmowy, ale w sobotę nagle się rozmnożyły. I to tak skutecznie, że mieliśmy tylko dwie przerwy – na zamówienie pizzy i jej zjedzenie 🙂 Dwie nowości – po raz pierwszy nie było tematu reorganizacji! I po raz pierwszy zrobiliśmy telekonferencję – połączyliśmy się z Adrianerem, siedzącym w Mountain View (Kalifornia, USA), w siedzibie Mozilli, a potem z Gandalfem, który jest w Vancouver w Kanadzie. Zaplanowaliśmy sprint MDC (to już w ten weekend). Pobawiliśmy się też żółtymi karteczkami – każdy indywidualnie napisał na nich co działa dobrze, a co źle w Aviary.pl. Potem to pogrupowaliśmy i spisaliśmy. Najważniejsza jest lista źle działających rzeczy – zebraliśmy ok. 30 pozycji – to wyzwanie dla nowego zarządu, który będziemy wybierać w najbliższych tygodniach.

Wieczorem udaliśmy się na kolację do korsykańskiej restauracji Paese, przy ul. Poselskiej 24, gdzie zjedliśmy pyszną kolację, a korsykańskie różowe wino Patrimonio Domaine Pastricciola zrobiło wśród nas prawdziwą furorę. Największym wyzwaniem było chyba dobranie się do gorących kasztanów, które zamówiliśmy oczekując na dania główne. Polecam tam to, czego spróbowałem: polędwica w zielonym pieprzu, ziemniaki opiekane z czosnkiem i do tego sałata liściasta z vinaigrette czosnkowym. Mmm… Z rzeczy niealkoholowych do picia – koniecznie sok wyciskany ze świeżych owoców. A na deser Kasia walczyła z pysznie wyglądającym tortem czekoladowym, ale poległa i Stef przyszedł z pomocą 😉

W niedzielę do telekonferencji dołączyła z Madrytu Joanna, która zaproponowała stworzenie FIFO, miejsca gdzie będziemy umieszczać zadania do zrobienia dla osób z zewnątrz, które chciałby się wykazać i np. potem do nas dołączyć. W sumie było bardzo międzynarodowo – oprócz wspomnianych trzech osób, które uczestniczyły online – na spotkaniu były jeszcze dwie osoby z zagranicy – Kasia przyleciała z Wielkiej Brytanii, Staś z Francji.

Zdecydowaliśmy mniej korzystać z poczty, a częściej z grup dyskusyjnych, by dla osób z zewnątrz łatwiej było śledzić, to co robimy. Dyskusję skończyliśmy po 13, potem trochę Wii i udaliśmy się na trzygodzinną grę w kręgle do Fantasy Park, przy al. Pokoju 44.

Następne spotkanie w weekend 17-19 kwietnia 2009.